verdriet omarmen
het lijkt al eeuwen geleden
tegelijkertijd voel ik je
handen kroelen door mijn
haren ( in het nu …)
lang geleden, pas geleden?
zo zie je maar ... tijd zegt
niet zoveel
als je verdriet omarmt.
het is het enig constante
waar je bij kunt schuilen
tot er een nieuwe optie
zich aandient.
geluk
Geplaatst in de categorie: verdriet