Sporen
Koud dons,
zo zacht,
zo mooi,
bedekt de sneeuw de dorre grond.
En ziende zijn de ogen blind,
maar wat niet is kan toch bestaan.
Onder de laag van koud vernis
leeft laag op laag.
Sporen leiden ons weg van het vergaan.
Maar in de zomer,
wacht maar,
in de zomer komt de warme grond tot leven.
En toont mijn lijf zijn gebreken,
wacht maar,
het duurt maar even.
Geplaatst in de categorie: jaargetijden