dacht het niet
in mijn boekje
betekend alleen zijn
niet dat ik eenzaam ben
snak er soms naar
slijt jij je dagen maar
met –wie dan ook-
bang van de stilte
bang om verlaten te
worden
ik ben van je weg gegaan
had de beste reden ooit
je jaloerse houding
zo onzeker over jezelf
en dan je hand opheffen
naar mij? dat was de
druppel…há, ik heb te
veel zelfvertrouwen om
me te laten slaan
dat is voor zwakke vrouwen
nooit zou ik zo iets toestaan
vertel je sneue verhalen maar
aan iemand die het
interesseert of aan iemand
die na de eerste klap niets
heeft geleerd.
oh, en vergeet je bloemen
niet mee te nemen
neem mijn tijd niet langer
in beslag
je verleidelijke glimlach
werkt niet langer bij mij
ik lach nu om je 'charmes'
en op de vraag of je terug
mag komen?
wat dacht je er zelf van?
Geplaatst in de categorie: overig
Zowel in dit gedicht als in praktijk. Wat hij dacht, dacht te kunnen doorzetten, dacht jij van niet.
Een goed voorbeeld voor mij, en anderen.