Hartenkreten

hartenkreet (nr. 39.344):

AFSPRAAKJE

Die leuke jongen had haar uit gevraagd
en blozend had ze vervolgens ingestemd
Zij had hem feitelijk wel wat uitgedaagd
en hij had haar met verliefdheid getemd

Die zwartharige jongen uit haar dromen
met wie ze vanavond op stap mocht gaan
Ze twijfelde: Zou hij dadelijk wel komen
of eindigde dit afspraakje met haar traan

Stappen klonken aan ‘t eind van de weg
zou dat toch werkelijk haar vriendje zijn
Ze leunde iets opgewonden tegen de heg
de onzekerheid stroomde als een fontein

Onzekere stappen aarzelden wat dichtbij
lantaarnlicht viel op zijn blozende gelaat
Onzeker, dat schenen zij blijkbaar allebei
verlegenheid kleurde zijn zachte gepraat

Wat hij fluisterde hoorde zij waarlijk niet
edoch zijn stem klonk als schone muziek
Zijn ogen dirigeerden ‘t verrukkelijk lied
maar toch las zij daarin nog enig paniek

Beide stonden ze blozend, vlakbij elkaar
onhandig kusten ze elkander daarna toch
Hij heel zorgvuldig als was zij breekbaar
en zij, ach zij genoot intens, vooralsnog

‘s Nachts laat bracht hij haar weer thuis
hun onzekerheid leek compleet verloren
Zij eiste duizenden kusjes, dicht bij huis
en verzocht dat niet..aan dovemansoren

Door verliefdheid aan elkaar gebonden
kwam hun heerlijk sprookje zo tot leven
Opeens genezen leken wel oude wonden
de liefde liet hen door de hemel zweven