inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 39.542):

Mesthoop

De fruit en de groenteschillen van mij
de graten, de botten, de vellen van jou,
onze geschillen,
het zwijgen
voorzichtig schep jij,
roert ze dooreen, spit om,
dat ’t niet gaat verrotten, verzuren,
beschimm’len,
donkere laag voor de wormen,
dat ’t warmt.

Hoe heerlijk dit leven,
die voedende gloed.

Maar plots is het weg,
’t warme verdwenen!
Geen damp meer,
wat is er gebeurd?
wie was er nalatig,
wat ging er versloffen,
het vuur langzaam uit.

Oh, de deksel lag zomaar eraf, heel de nacht
en de dag nog, uren,
de tocht kwam erbij en de kou,
de stromen gedachten en dromen aan anderen,
hùn machten beheersten.

Jij zag het aan de compost
en weer kwam je lopen,
met je botten en graten
om ze te mengen met de schillen van mij.
Je schepte en schudde en scheidde,
’t onverteerbare hield je apart,
met het verteerde mestte je bomen voor ’t fruit.
de grote brokken groef je onder de humus,
vele wormen kropen erdoor.

Valt toch wel mee, vond je.
Je mengde je afval met ’t mijne
en spitte ’t zo,
dat ‘t één berg,
één donkere massa nieuw leven,
nieuw geven, omarmen,
liefkozen weer wordt.
samenzitten in de tuin,
genieten van bloemen, bomen en fruit.

... (ingekort) ...

Schrijver: Ralameimaar, 15 april 2013


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 272

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)