EEN OGENBLIKJE GELUKKIG

Snij jezelf vannacht, klonk een stem
laat je bloed nu gerust maar stromen
Snij, maande haar innerlijk met klem
laat nu eindelijk wat vreugde komen

Snij jezelf, bevrijd je eindelijk even
zet de deur maar open voor je smart
Je wilt toch ook vreugde in je leven?
geef dan toch wat ruimte aan je hart

Snij jezelf, geef nu lucht aan je pijn
biedt aan dat verdriet een uitlaatklep
Laat dat masker, leer jezelf toch zijn
bevrijd je eindelijk uit dit eigen web

Snij jezelf, bestraf je foute reacties
eiste haar aan snijden verslaafde lijf
Haar hoofd bestreed ’t latent verlies
nadien vond ze zich zo’n stom wijf

Snij jezelf, ‘t zijn immers je tranen
echte tranen laten het toch afweten
Mogelijk kun je je wat beter wanen
als je je opnieuw hebt open gereten

Snij je! Ook al wil je brein het niet
eventjes opgelucht zijn, is toch fijn
Loos al die tranen; loos dit verdriet
om één ogenblikje gelukkig te zijn

... Dit gedicht dient om de wanhoop, de pijn, het verdriet, de eenzaamheid en altijd maar voort durende innerlijke strijd aan te geven van hen die zichzelf, hun eigen lichaam dus, beschadigen. ...

Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl

Schrijver: Ton Rijkers, 22 april 2013

schatrijkzeelandnet.nl

Biografie van deze schrijver

Automutilatie Wanhoop Verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 380