een visie
Ik zakte door het ijs, want het brak,
Het ijs was altijd al dun geweest.
Een visie was het waar het me aan ontbrak;
Dat dit gebeuren zou had ik altijd al gevreesd.
Ik zag een hand terwijl ik verdronk,
Maar pakte hem niet, ik was te slap.
Tot Hij me weer het leven schonk
En me eruit trok, met een boodschap.
Een boodschap om een visie te bouwen.
Nu schaats ik weer over het ijs,
Op Hem is het waarop ik zal vertrouwen,
En niets brengt mij nog van de wijs.
Geplaatst in de categorie: religie