De tand des tijds

Je kunt jouw levenslot niet forceren,
je kunt liefde niet afdwingen
zéker niet echt diep volwaardig houden van.
Ik weet, ik mag waarderen,
dat wat op mijn pad kwam, komt en zal komen.

Weet mensenkind: de tand des tijds behoort tot
de goddelijke waarheid en eeuwigheid.

Je kunt lopen en dwalen op aarde
slechts dat valt te behalen
wat je reeds opgaf...
God geeft je dat
wat al achter jou lag.

En alles dat je uitspreekt,
daarvan neem je reeds afstand,
want bij elke uitspraak
komt er energie vrij dat loslaat...
Er komt ruimte in het hart,
dat vast zat van ernstige smart.
Onverwacht, dat je dacht:
ik heb dit ooit gewenst.

Je lacht.
Je zwijgt, je berust, je blijft stil.
Het was jouw wil.

Schrijver: Petra Hermans, 7 juni 2013

worldpoet546live.nl

Tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 266