Niet-fragiel fragmentje uit een leven
Jullie zijn al vele milde jaren mijn kinderen.
Ik wou echt dat ik met jullie ogen nog kon kijken,
zo vol verwondering: bloemen, huis en eiken.
Mijn aandacht voor jullie zal niet verminderen.
Jullie kijken mij bevestigend en onbevangen aan,
met ogen die glinsteren, zonder oordeel.
Zo te leven heeft wel degelijk zijn voordeel.
Een mens die een kind kan zijn, is liefde en spontaan.
Bestelbon, kwast, schrift... halt, gerinkel van de telefoon;
absentie-briefjes halen. Bij de vogels is de voertaal Frans
en af en toe een fraai gedicht, dat geeft het leven glans.
En de afwas, die ramp-slomp, moet ook nog schoon.
In het bonte magazijn ontvlamt mijn liefde voor Monet.
Bij ieder kind wel is bekend mijn passie voor ballet.
Geplaatst in de categorie: kinderen