Mijn dichterschap

Ik lag daar in mijn bed,
jaren, maanden, dagen, uren, secondes,
momenten.
Er was de stilte, het verdriet
en eenzaamheid en de ademhaling.
Er waren geen pijn en verdriet; want deze
twee woorden dekten de lading niet meer.

De zon scheen binnen en ik zag het Licht
verplaatsen: van de éne muur, op de andere.
Het Licht verschoof.
Ik was veilig. Maar van binnen kwamen ineens
veel woorden tot me...
en ik 'voelde' dat ik pen en papier
pakken moest.

Mijn vervloekte naam, het leven dat ik haat
en dat zware dichterschap: dat moest,
dan maar!
's Ochtends kon ik nog uit mijn ogen kijken
en de ademhaling was er nog.
Wonderlijk dat ik alles op het papier neerleg.
De pen houd ik in mijn rechterhand.
De pen houdt mij op aarde: dus dan doen
we dat maar...

... Ik ben ergens aan begonnen. ...

Schrijver: Petra Hermans, 25 juni 2013

worldpoet546live.nl

Werk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 524