Een vrouwelijke nazaat...

Ik was het lievelingskleinkind van mijn opa:
Jan Goossens.
Hij was berucht om zijn zéér strenge houding.
Ik ga nog een aantal graden verder.
Doe er nog een paar scheppen bovenop.

Omdat mijn neus een moppieneus is,
noemde hij mij bij de troetelnaam "moppie".
Ik zal het nooít vergeten!

Hij liet mij zijn waardige houding na,
als erfenis, met grote boterhammen aan spiritualiteit.
Ook al is hij nu, met Miet Weijters, vlakbij hem
in de Eeuwigheid: ik voel zíjn beschermende
aanwezigheid rondom me.
Dood is niet dood, maar springlevend.

Hij liet me de bloemen zien en zijn groenten.
Telkens als ik sigarenrook bemerk, denk ik
automatisch aan hem. In een fractie van seconde
is hij dan dichtbij me èn in mijn hoofd.

Er zou eigenlijk in ons gezin geen tweede kindje
zijn gekomen...
Maar toch kwam daar kleine Petra al vrij vroeg
Sinterklaas rijden!
Hoe blij moet opa zijn geweest met mij,
als ik de doopfoto bekijk.
Hoe rijk was onze band.

... Opa bracht de kleuren in mijn leven: mooiste herinneringtijdens het schilderen van hem, zijn palet te mogen komenbewonderen! Van ontzag was ik helemaal stil. ...

Schrijver: Petra Hermans, 2 juli 2013

worldpoet546live.nl

Familie band opa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 859