Alle touwtjes in handen... .
Vroeger, toen ik jong was, mocht ik
op de kermis aan touwtjes trekken.
Ik kreeg altijd een teleurstelling!
Het was van plastic en ik had niks met dit
soort prullaria. Als kind "trekt het je".
Ik ontving een prijsje tegenover een té hoge prijs!
Nu betáál ik míjn prijs van offer en offers
der schaamte, schande en straf los te laten.
Er is verder geen enkele status, die ik ooít
erkennen zal!
De enige reden, waarom ik nog altijd:
álle touwen van dit schip in handen heb, is...
omdat het bij me hoort!
Met klapperende zeilen ben ik kapitein
met schip tegelijk.
Geen man overboord ... 'kielhalen' komt bij
míj niet voor.
Ik zal ervoor zorgen, dat we allen
bij de juiste thuishaven aanleggen...
Het is de énige prijs, die ik graag in ontvangst
nemen zal, om toch weer door te geven.
In elke haven een herinnering. Een andere ervaring.
"Ahoy, alle hens aan dek!"
... Je moet het kunnen, om alle touwtjes in handen te houden.Het vraagt waakzame toewijding. ...
Schrijver: Petra Hermans, 24 juli 2013Geplaatst in de categorie: individu