Zwervers
We zwierven, zwerven, hebben gezworven:
"Wanderers" op deze aardbol.
We zijn nog altijd zoekend en tastend,
bijna wanhopig op pad, samen, alleen.
Ik liep daar naast jou en wist,
eens dit gedicht te schrijven moeten.
Wij zwierven samen met elkaar, in elkaar
op zoek naar warmte en geborgenheid,
beste vriend, richting nieuwe vrinden
om al van het leven te delen: verdriet
en vreugde!
Om daarna in stilte wanderend van hoop
naar wanhoop, angst en moed, liefde en haat...
twijfel en zekerheid.
We zwierven allen te samen
langs beekjes, blaren en winden
langs de wereld: en ik keek je daar aan...
wetend ook jou weer te laten gaan.
We vonden elkaar even, hielden de handen vast
vertwijfeld en verwonderd.
Wij zwierven en ik leidde jou,
met de krankzinnige passie die ik voelde,
eindelijk voor het eerst!
We zijn en blijven vooral mensen: liefde
die ons deed voortdrijven... in eeuwen der eeuwen.
... Wandelen met mijn eerste, oudere liefde door het Reichswaldte Nijmegen. Een spannende en enerverende tijd. ...
Schrijver: Petra Hermans, 31 juli 2013Geplaatst in de categorie: liefde
is nog steeds niet te laat!
Dank je wel, Han.