Hartenkreten

hartenkreet (nr. 40.454):

Uit de duisternis

Scherp en gericht volg je elke beweging,
beide weten elkaar nooit meer te zien
Kom je dichtbij mijn hart in overweging,
zou het dan toch zo zijn dacht ik misschien

Dus hef ik verlangend mijn uitnodigende hand
en kom je vertouwend en verward dichterbij
Spreek je onverstaanbaar in een te grote afstand,
tracht ik beter te horen en luister aandachtig opzij

Niet te geloven ik vroeg het je laatst nog,
gaf je me kracht om de wereld te kennen
Ik had het zo koud en gaf je de warmte toch,
om het ogenblik daarna weer weg te rennen

Overtuigend zeg je me dat je daar bent,
en verwar je dat het moeilijk te geloven is
Vloog je toch weer uit omdat je me kent?
toen ik vroeg als vogel uit de duisternis