...Stem van oudsher...
…Er was eens…
een kindje veel te vroeg bij het lot van witje,
en de knikker rolde en rolde het kuiltje voorbij
Anders dan ’t sprookje haren witter dan ’t gezichtje,
spoelde de sneeuw en de regen alle kansen opzij
Want papa en mama bespiegelden een ander huisje,
een kasteeltje met fonteintje duizend maal mooier
Dus drie werden vele in een ander plavuisje,
en dreumes miste het lot, bespeeld zo mijlenver
Maar het fonteintje kleurde het lichaam gestaag,
tot plotseling een maandag ergens in mei
Spiegeltje, spiegeltje is het vandaag?
toen een kennis haar sprak en over hem zei
Getooid in een heimelijk aura charmeert witje’s ziel haar hand,
schoon bent gij weerspiegelde de ogen, diep in de nacht
Voelde zij onbekend of viel het schild door éénzelfde band?
want zo edel als het is, sprak en zag men in beider pracht
Dus in het kasteel bij het fonteintje hangt een zwijgende spiegel,
als duizend en één nacht verweerd, nimmer bekeken ineens
En haar hand als het water koestert, elk druppeltje vaarwel,
kleurt zijn lot steeds ouder toen het spiegeltje weer zei
…er was eens…
Geplaatst in de categorie: liefde