Ik weet het wel...
Soms verschijn je in mijn dromen,
dan ben je er, gewoon bij mij in huis.
Alsof je nooit bent weggeweest.
Alles voelt dan zo vertrouwd
en dat voelt goed, je bent weer thuis.
En als ik dan wakker ben,
blijft het gevoel soms hangen.
Het maakt me rustig en ook blij,
de dag wordt dan gemakkelijk,
gaat vreugdevol voorbij.
Toch ben je er al lang niet meer.
Jouw gezicht is vaag in mijn gedachten.
Maar in mijn dromen duidelijk en klaar.
Hoe kan dit zo gebeuren,
ergens is het toch wel raar.
Maar we waren zo lang samen,
een leven lang zo zij aan zij.
De beelden zijn zorgvuldig opgeborgen,
opgeslagen in mijn brein.
Afgesloten en voorbij.
Ik weet wel hoe dit kan gebeuren.
Mijn hart verraadt de oude pijn.
Alleen in dromen durf ik te bekennen,
slechts in mijn dromen kan ik het je zeggen:
“Ik wil zo graag nog bij je zijn.”
... Herinneringen aan het overlijden van mijn man. ...
Schrijver: AntjeInzender: A.Stik-Snijder, 4 september 2013
Geplaatst in de categorie: afscheid