Hartenkreten

hartenkreet (nr. 40.721):

Later...

Op het zachte gras zaten wij aan
de kant van het water.
Wij droomden over vrede en dachten
niet aan later...
Dauwdruppels op het riet, wij keken
naar de hoge blauwe hemel en rookten weed.

Soms dreef er een grijze wolk voorbij,
maar die bliezen wij opzij.
Helder blauw moest het zijn en de zon
zou schijnen voor iedereen.

Op een wereld van leed gespeend waar het
groen zou zegevieren.
Wij schopten tegen de maatschappij en dachten
alles te kunnen bestieren.

En op het grintpad achter ons liepen mensen
voorbij en keken ons van opzij aan en je zag
ze denken, ach laat ze maar gaan.
Sommigen met hun lunchpakketje in de hand en
onder hun arm een krant.

Het wereldlijden werd daarin beschreven, alle
ellende en armoe, zij lazen het even en gingen
weer naar het kantoor toe.
Strak in het pak met stropdas om volgens de
etiketten.

Wij zouden ons verzetten, strijden tegen onrecht,
maar dat was gemakkelijk gezegd.
Het doen was punt twee en nu terug kijkend gingen
wij achteraf mee met de maatschappij die wij nee
verkochten.

Terwijl wij het zochten in eenvoud, in religie,
het boeddhisme.
Maar in deze westerse cultuur gaan ook wij nu
soms voor goud.

En weelde heeft ons in zijn macht, maar dan denk
ik weer even aan het zachte gras waar wij zaten
aan de kant van het water, droomden over vrede
en niet dachten aan later.