Overgave
Zo terneergeslagen voeten wroeten in zand
zo'n dag met ergens in je
iets aan de hand
Pijnlijk vuur vanbinnen dieper dan het hart
waar geen geest kan reiken
maakt het verward
Verdwaald zijn in nevels nog amper denken kan
willoos overgeleverd
geheel in de ban
Muziek onverdraaglijk schoonheid doet pijn
herinnert met smart aan
wat nooit was en nooit zal zijn
Groter dan banaal verlangen trilt door de geest
doelloos gerichte wanhoop
voelt zo verweesd
Elke deur gesloten vervuld met somberheid
eenzaamheid en stilte
zal het slijten door tijd
Geen enkel oor kan horen wat onbespreekbaar is
dit grote zielsverlangen
onbekend gemis
Vol overgave staren over de eindeloos lijkende zee
in de draaikolk van de heimwee
belast ze hier er niemand mee
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
maar het is nooit vergeten