Hartenkreten

hartenkreet (nr. 40.992):

Als de dag gaat slapen.

Als de dag gaat slapen,
de bloemen zich gesloten hebben
en ik aan 't strand zit,
denkend aan ginds,
hoor ik je zingen
in de verte. Of is 't de zee
die stil ruisend zijn lied
ritmisch golvend fluistert,
als de dag gaat slapen?

Als de dag gaat slapen,
vogels in hun veren teruggedoken zijn
en ik in 't bos loop,
denkend aan ginds,
hoor ik je zingen.
in de verte. Of zijn 't de bomen
die stil ruisend hun lied
ritmisch ritselend fluisteren,
als de dag gaat slapen?

Als de dag gaat slapen,
de lichten in de huizen zijn gedoofd,
ik in ijle luchten zweef
tussen hier en ginds,
hoor ik je zingen
in de verte. Of is 't de wind
die stil ruisend zijn lied
ritmisch strelend fluistert,
als de dag gaat slapen?

Als de dag gaat slapen
en alle leven is voorbij,
ik nergens meer ben,
niet hier, niet ginds,
hoor ik je zingen
in de verte. Of ben ik 't zelf
die stil neuriënd mijn lied
ongezongen fluistert,
als de dag gaat slapen?