Het meisje van toen
Ongelukkig, ontevreden,
niet helemaal in mijn sas.
Verdwaald in de zoektocht
naar het meisje dat ik ooit was.
Ik ben nu al zo lang op zoek.
Het voelt als een doolhof zonder end.
En het ergste is om te beseffen,
dat je jezelf op dit moment niet kent.
Het meisje van toen
was altijd zo vrolijk en spontaan.
Vol ideeën en plannen.
Ze kon de hele wereld aan.
En ik weet niet hoe en wanneer,
maar ergens is het mis gegaan.
Mijn levenslust is totaal verdwenen.
Alsof dat meisje van vroeger nooit heeft bestaan.
Ik maak nog steeds makkelijk nieuwe contacten.
Mensen zien mij nog steeds als spontaan en blij.
Maar van al dat acteren word ik moe
en van binnen sloopt het mij.
Soms gaat het stukken beter
en heb ik er weer alle vertrouwen in.
Maar deze stemming blijft nooit lang.
En vervolgens ben ik weer terug bij het begin.
Voor mij is er geen end aan de zoektocht.
Niet zolang ik mezelf niet echt ken.
Ik ben al blij met de momenten,
dat ik een stukje dichter bij het meisje van toen ben.
Geplaatst in de categorie: verdriet