Soms...
Mijn hart…mijn hart…
mijn oude hart,
verlangt nog zo naar jou.
Oh, nee niet alle dagen,
maar alle dagen weet ik wel,
dat ik nog zoveel van je hou.
Ik vond het zo vanzelfsprekend.
het was zo heel gewoon.
Altijd werkte jij voor mij,
en na een week hard werken,
bracht je mij, jouw loon, ik weet het nog zo goed.
Je maakte er een grapje bij.
Jouw lichaam gaf het op,
na vijftig huwelijksjaren.
Ik voel nog steeds jouw zorg voor mij.
En ken nog jouw gedachten.
Ze vullen nog mijn leven,
brengen jou nog heel dichtbij.
We waren zo verknocht,
niet slechts twee mensen.
Maar een eenheid,
zoals het ook moet zijn.
We zijn nu als uiteengescheurd,
de dood veroorzaakt wel veel pijn.
Toch zou ik niet anders willen,
je gaf zo veel, je maakte mij gelukkig.
Niemand is er die jou kan vervangen,
het is genoeg voor heel mijn verdere leven, maar…
Vergeef het me, maar soms…
Kan ik nog zo naar jou verlangen.
Inzender: A.Stik-Snijder, 6 december 2013
Geplaatst in de categorie: liefde