Hartenkreten

hartenkreet (nr. 41.375):

De kerstboom.

De kerstboom staat weer opgetuigd in 't hoekje van de kamer.
Ik had de zilverballen voorzichtig uit 't vloeipapier gepakt,
de engeltjes aan haakjes aan de takken opgehangen,
hun haar in plukken in de boom gekwakt.

De lampjes werden vloekend uit de knoop gehaald,
de stekker in het stopcontact gestoken.
Vol spanning wachtten wij de lichtjes af,
maar er kwam niets, alleen mijn vader kreeg een klap.

Na urenlang gepuzzel was de oorzaak dan gevonden.
Een tweede poging van mijn broer en er was licht.
En dan het toppunt van de avond waarop ieder wachtte:
de piek werd door mijn moeder op de top geplaatst.

En binnen scheen een vredig licht, we waren vol vertrouwen.
Het gaf ons rust, een warm gevoel omarmde ons.
We droomden weg met koek en zelfgemaakte chocolade
en "Stille nacht" klonk door de kamer.

En ik denk aan een mens, zonder huis en niets te eten.
Een mens dat warmte zoekt, maar kilte vindt.
Ik voel me schuldig, 't knaagt aan mijn geweten.
't Is kerst, maar niet voor iedereen.

'k Denk aan een land waar vrede niet bestaat.
Een land waar oorlog heerst, duisternis en haat.
En ik bid dat men daar in vreedzaamheid kan leven
en dat ook in dat land de chaos wordt verdreven.