Hartenkreten

hartenkreet (nr. 41.439):

Verdwenen

Hij roept me
Ik kom dichterbij
Een warm gevoel
Met elke stap
Ik voel het in de stroming
Elke herinnering gaat langs me
Als de zachte lentewind
Die grassprietjes doet kietelen aan je kuiten
De stroming wordt sterker
Ik word zwakker

Hij kijkt naar me
Ik ga steeds langzamer
Grote stappen zettende, met zware benen
Als beton word ik naar benden getrokken
Mijn wil is sterk
om door te gaan
Ik vestig mijn beeld op hem
Ik probeer het
Maar ik red het niet
Ik sluit mijn ogen
Ik voel geen weerstand meer
Geen geluid, geen stromend water
Ik open mijn ogen en kijk om me heen
Ik zie hem weer

Gelukkig kruip ik naar hem toe
Ik pak hem vast
Ik voel zijn warme lichaam
Dan zak ik weg
De duisternis in
Ik hoor hem fluisteren
Zijn laatste woorden
Hij is weg