inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 41.444):

aulavrouw

En dan, als elke zakdoek nat,
het laatste woord gesproken is,
de blikken rusten op de kist,
dan kiest zij voor het middenpad.
Ze heeft geen plan, het hoofd omhoog,
zo zonder angst alleen verdriet
Ze kent haar plek, die had ze niet.
Weet niet meer wie met wie bedroog

Ze heeft een afspraak met zijn dood
nu er geen weg meer is naar terug.
Ze wil nog één keer, even vlug,
ze voelt haar tranen, houdt zich groot.
Ze deelt hem voor de eerste keer
en schaamt zich, want het voelt als feest.
Ze praat van toen, van is geweest,
van houden van, van zoveel meer

maar zonder dat ze zinnen geeft
aan toen het delen niet bestond
aan hoe ze samen op de grond…
maakt met haar woorden dat ie leeft

Ze kijkt ze aan en ze vertelt
van hoe ze samen, nachtenlang
zo lief, juist als die ander bang
en hoe zij, voor hetzelfde geld…
Ze zoekt gezichten bij ‘t verhaal,
van haar en hem, van elke nacht
van elke grap die hij bedacht
met woorden uit een and’re taal

Ze praat van Schiphol en ze wou
dat hij daar met haar samen was
Ze praat en dan bedenkt ze pas
dat dat niet past nu daar zijn vrouw…
bij wie hij tot het einde bleef,
dat zij dat altijd vreesde, wist
Dan loopt ze langzaam langs de kist
en voelt met blijheid dat zij leeft

Als cake de plaats inneemt van rouw
en men de sorry-woordjes spreekt,
de eerste grap de spanning breekt,
zingt zonder zinnen: Wie was die vrouw?

Schrijver: peter paul, 22 december 2013


Geplaatst in de categorie: afscheid

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 811

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)