Het oude land
De rivieren kruipen door het land als een waterslang
Het aflopende land brengt het water terug naar zee
dijkhuisjes staan tegen de uiterwaarden in het gedrang
en uit de ochtendmist verrijst het silhouet van een boerenstee
langzaam komt het leven weer op gang na de nachtrust
gerammel van melkbussen klinkt over het koren
in het ochtendgloren verrijst de zon die de einder kust
en een valk doet zijn best om een muizenfamilie te verstoren
mijn oude land bestaat alleen nog in mijn gedachten
een herinnering van allang vervlogen tijden
er is geen middel om de pijn iets te verzachten
de vooruitgang valt nu eenmaal niet te vermijden
Geplaatst in de categorie: emoties