zomaar een gebed

Zomaar een gebed

Dit jaar heb ik geen vrucht gedragen
alleen druppels armoede.

Wat heb ik gegeven?

De dagen ben ik begonnen
met de scherven van gisteren
bladeren die geen schaduw geven.

Verchroomde woorden gaf ik
gespoten over een laag roest.

God.....
ik ben zo bang dat er mensen zijn
die door mij
innerlijk van kou zijn gestorven.

Ik ben zo bang
dat een hulpeloze mij heeft vervloekt.

Nog zie ik ogen, mensenogen
die het schijnen te weten, in stilte,
graven waren het
van stilte.

Steeds was ik op de verkeerde plek,
een slang
die gleed over alles.
Wat staat er nog dichter bij de dood
dan liefdeloosheid?

God,
o God......!

Schrijver: chris rockan, 18 januari 2014

chris-de-bruintele2.nl

Biografie van deze schrijver

godsdienst verdriet emoties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 414