20 januari 2014
Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen;
mijn levenslied klinkt verre van Majeur,
wat ik me voornam is reeds lang vervlogen
al hangt er nog een oliebollengeur.
De zon te zien blijft bij een ijdel pogen,
de dagen zijn te kort en zonder kleur .
Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen;
mijn hartenklop klinkt danig in mineur.
‘k Verzuip welhaast in eigen mededogen,
gevangen in een droeve matte sleur.
Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen;
heel mijn gemoed is verre van Majeur.
Nu ben ik ‘s maandags zelden opgetogen
-jawel dat geef ik hier volmondig toe-
maar deze maandag staat in fis mineur.
Blue Monday, lieve god wat ben ik blue.
Geplaatst in de categorie: lightverse