Hartenkreten

hartenkreet (nr. 41.735):

dat draag ik altijd mee

soms verlang ik naar Moeders
aardappelpannenkoeken
naar Vaders grote hand
de mijne in de zijne
als we zaterdags
op de Vismarkt liepen

mijn kindertijd mis ik soms
liefde die vanzelfsprekend
scheen.
Moeders omhelzing, onze
reizen als gezin
we leken wel zigeuners
altijd op pad

hecht en warm een clan

ik hou van het leven en heb
(h)eerlijke relaties gekend
omdat het me zo geleerd is

bij tegenslagen
kon ik altijd rekenen op mijn
familie.
beschamend hoe vanzelfsprekend
ik dat vond.

pas je op jezelf! achteloos
riep ik dan: ja, jaha…
Moeders omhelzing, Vader
altijd een praktische tip

bellen als er wat is hoor…
je voelde je zo veilig, zo
ontzettend veilig.
mijn kindertijd groeit nog
steeds in me…

klinkt dat gek?