Ebbenhout ter aarde

Mooi bleek de tint van vlas
ogen verraden dat er liefde was
natuur uitgezocht, vredig warm
speelt met lichtgouden kopergloed

dagen vertellen ons de hightlights
benadrukken je eigenwijze tinten
jongen, gerstenblond van haren
nooit telt verlies de loop der jaren
moedig zal het harde afscheid dragen

vol ongeloof kust de eenzaamheid
beeldovergangen verborgen in verlies
weerkaatsen schakeringen als lichtreflectie
schitteren de eigen aard

de dag, hij slaapt steeds lichter
en helder creëert verdriet de wand
in een onnatuurlijke poging
kleurt leven gedrenkt in unieke momenten
goudgele perzikrand

contrasteert roodachtige tinten
waar mirre, goud en ivoor
het ebbenhout aanraakten
ebbenhout ter aarde
vrij licht flatterend de eenzaamheid
aardbeigouden doorheen zo'n moeilijke tijd

wenend dreigen parels te bevriezen
parelmoer schittert het verdriet
tussen zwerfkeien, viel het laatste groen
bekoort het warme ebbenhout de aarde niet

dekt groetend stoffelijk overschot
vertoont vaak diepbronzen toon
kapot verlies kiest lijden,
respecteert de tijd van rouw
hoeveel liefde men ook ontmoet

blauwogig ontmoet
het witte marmersteen de vrouw,
die met diepturquoise ogen
aangeworteld aan het zwembad stond
de sleutel als van levend water in haar hand

haar dankbare waarden verliezen
het mooiste geschenk dat was

stromen bekoren liefde
zakken geluidloos onder water
tragisch, rustig voortgetrokken
het onverwacht intens verdriet..
naam afscheid van hun enig kind.

Schrijver: Sabrina Bielac, 6 februari 2014

Siasdreamshotmail.com

ebbenhout overlijden afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 1.067