Diep en donker dal

In een diep en donker dal
Zag ik je zitten......
Geheel verloren in jezelf.
Troosteloos zag je eruit;
En je ogen, die triest glansden,
Keken me zonder kijken aan.
Ik voelde mij meegenomen,
Mee, de onbereikbaarheid in.

Moeiteloos vonden mijn voeten,
Het smalle, steile pad.
Aarzelend kwam ik naar beneden;
Ik heb je enkel aangekeken,
Het enige dat ik vermocht te doen.
Ik voelde me verloren in jouw zelf;
Mijn handen,machteloos gebald.

Uiteindelijk kon ik mij ontworstelen
Aan deze kille, koude greep.
Dit was jouw dal; niet het mijne.
Ook jij kent dat smalle, steile pad.
Vertrouwend op jouw eigen kracht,
Klom ik schoorvoetend weer omhoog;
Het liefst, had ik van plaats geruild......

dal donker pad

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 317