Toch nog geluk!
Haar vader stierf heel jong,
zag het niet meer zitten
en sprong van het balkon.
Haar zusje verliet de wereld niet lang erna,
kon papa niet missen en zei, ik ga,
dook het donkere water in,
kwam niet meer boven en
klein werd het gezin.
Het kon nog kleiner haar mamma,
dacht wat doe ik nog hier,
had in het geheel geen plezier nam
een overijld besluit,
deed haar eigen kaarsje uit
zo bleef zij achter, heel alleen,
dacht wat moet ik beginnen,
waar moet ik heen,
moet ik mijn pap, mijn mam,
mijn zusje achterna?
Tot iemand zich over haar ontfermde
haar lot aantrok als het ware en zo,
kon het gebeuren dat,
terwijl ze als wees te boek stond,
iemand in haar omgeving toch wel vond,
dat ze recht op geborgenheid en
liefde had.
Haar ouders stierven jong
haar zusje eveneens,
maar zij bloeide op,
onder vleugels van mensen,
die een stoeltje in de hemel verdienen!
Geplaatst in de categorie: liefde