ZONDER JOU
Nu je ogen voor altijd zijn gesloten
staar ik dikwijls in de donkere nacht
Door ‘t traan zien mijn ogen rood en
besef ik dat eenzaamheid mij wacht
Nog altijd fluisterend met je praten
laat ons nachtenlang toch samenzijn
Dan voel ik mij nooit alleen gelaten;
lijdt mijn hart een tikje minder pijn
Duizenden verre sterren schitteren
alsof ze mij hier toeroepen trachten
Laat de smart je nimmer verbitteren
die je mist zit hierboven te wachten
Ik hoor jou nog voortdurend praten
je stem klinkt mij zacht als muziek,
Die kabbelt door al mijn bloedvaten
en je stem klinkt nu..niet meer ziek
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 11 februari 2014
Geplaatst in de categorie: overlijden