Pommes Parisiennes
Zijn leven lang heeft hij zijn stek nog niet verlaten,
de Lage Spoordijk is het hoogst wat hij ooit zag.
Daar ligt zijn volkstuin, waar -ie huist sinds jaar en dag.
Hij teelt er spruitjes, Stiense bonen, soms tomaten
en onderwijl leest hij de grijs bestofte platen
waarop geschreven staat waarheen de trein zich spoedt.
Meestal naar Utrecht of Den Helder, nooit naar Groet,
maar wel ‘t noordoosten in, naar godverlaten gaten.
En elke keer als weer een trein zijn oor doet razen
dan rijdt hij mee, de wijde horizon voorbij.
Vandaag bij ‘t wieden van een bedje met wat prei
was ‘t de Thalys die zijn gezichtsveld deed verbazen.
En ‘s avonds, etend van wat zelf gekweekte radijs
genoot -ie napret van een mooie dag Parijs.
Geplaatst in de categorie: lightverse