Nooit verlatend zonder groet

Lang geleefd in onwetendheid,
Na veel pijn en lang gekrijt
Is het nu de tijd die doorrijdt
En is het de persoon die lijdt.

Veel geleden, te weinig gebeden.
Zijn het de tijd en gedachten die verder reden.
Ik blijf maar kloppen, niet te kunnen verkroppen.
Dat tijd en pijn niet kunnen, niet willen stoppen.

Geleefd hebbend met een laatste kracht
Viel ik terug in een steeds langer wordende nacht.
Daar zag ik een vrolijk gezicht: de dood die lacht.
En fluisterend zei: 'rust zacht.'

Maar wacht..

Niks is verloren als je niet opgeeft.
Niet buigt, niet beeft.
Maar door leeft.
Met een lichaam vol bloed dat kleeft.
Aan littekens, steeds weer beleefd.

Gedachten die aan je hoofd kleven.
Alles steeds opnieuw te moeten beleven.
Nooit de moed op te moeten geven.
Maar door, door te moeten leven.

Verlangens, ooit zonder pijn, zonder die draad, zonder die lijn.
Van dit verhaal, soms verbaal, vaak non-verbaal.
Niet meer wetend wanneer ik faal.

Uit te zien ja met tranen, tranen van ootmoed,
Soms verlatend, nooit zonder groet.
Is het vaak het kleine, ja het kleine wat het doet.
En daarom loop ik vaak achteraan de stoet.

Maar nooit, nee nooit verlatend zonder een groet.

Schrijver: William, 11 maart 2014

williamjuhlive.nl

groet pijn tranen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 260