Hartenkreten

hartenkreet (nr. 42.129):

In het ochtendlicht

half zeven was het ongeveer toen ze
wakker schrok van het geluid
ze vermoedde dat het een kindje was
dat van hiernaast, het huilde
hij ontwaakte ook, langzaam…

ze gleed met haar hand over zijn gezicht
teder, ongelooflijk teder.
haar donkere lippen nodigden zijn mond
heel even zag ze hoe bruin hij haar vond
toen hun ogen elkaar ontmoetten

hij hield van haar verhalen over het land
waar zij was geboren.

het eten dat ze hem kookte at hij met
smaak. zijzelf en de kleren die ze droeg
kleurrijk. exotisch…mooi vond hij dat
terwijl hij haar kuste wist ze dat hij zich
verwonderde

gisteren hadden ze gezwommen in azuur
blauw water, later gegeten en gedanst
maar hoe dit zo gekomen was?
en hij verwonderde zich weer over haar
bruin zijn

ze zag het en wist,
dat was hem eerder die dagen niet opgevallen