Hartenkreten

hartenkreet (nr. 42.389):

WITTE LETTERS IN HET ZWART

Winden waaien en al die winden gaan
over eindeloze velden, over paarse hei
Reeds eeuwenlang leef ik van de waan
van witte letters op een zwarte bladzij

Ogen treuren starend edoch zien niets
dan woeste stormen razend om ’t huis
Ervoor strijdt een eenzame op de fiets
aldus sjouwt eenieder zijn eigen kruis

Winden waaien en gaan weer voorbij
nutteloos slenteren zij naar onbekend;
Edoch, één blik evenwel op de keerzij
leert je dat jij een volgende dode bent

Ogen, die schreien en die ogen tranen
om de dode stilte van een houten kist
Ach, waarom moest je al heengaan en
weet je, dat ik jou nooit zó heb gemist