Hartenkreten

hartenkreet (nr. 42.757):

De wachtkamer

In de wachtkamer van het leven
Is het donker en benauwd
Je wilt naar buiten
Naar de zon waar je van houdt
Maar je benen kunnen niet
Ze moeten eerst helen
Je hebt te hard gelopen
Nu kun je niet meer spelen
Het is blessuretijd
En je weet niet voor hoelang
Misschien wel voor altijd
Dat idee maakt je bang
Want je had nog zoveel dromen
Je wilt weer vooruit
Maar de wonden zijn te diep nog
En je gaat weer onderuit
Ooit zal die dag komen
Dan gaat het weer goed
Dan zul je weer lopen
Dat zit in je bloed
Het kan even duren
Dus vrolijk die kamer op
Gooi wat ramen open
Voel die zon op je kop
Kijk daar zijn de vogeltjes
Ze wachten op jou
Ze roepen kom je spelen
Meid, waar blijf je nou
Je strekt je hand uit
Een vlinder vliegt naar je toe
Het lieveheersbeestje landt op je duim
En even ben je niet meer moe
Heel even voel je het leven weer
De herkenning en het gemis
En je fluistert zacht: ik kom weer terug
Hoe lang de weg ook is