Hartenkreten

hartenkreet (nr. 42.766):

Op de heuvels.

Op de heuvels kon ik even stille staan
daar waar de stilte niet liet denken,
waar de stilte niet liet voelen.
Op de heuvels was het
dat ik mij onbeweeglijk
liet meestromen in de tijd...

Daar waar mijn gedachten
als bloesems werden,
waar mijn geest als een tuin werd
en geuren en bloemenkleuren
de waarheden lieten zien
van het duurzame, breekbare bestaan...

Ja, daar op de heuvels
waar de klaprozen staan
en ik mijn gedachten
tussen het puin kon achter laten
en zij, fier rechtop, in hun rode zijn
zich konden uitstrekken naar zonnestralen...

Ja, daar op de heuvels,
tussen de klaprozen,
bij het even stille staan,
vond ik mijn rust...!