Alles was er nog steeds...
Ik word wakker: de hersenen
deden het, blijkbaar, nog steeds...
Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik
nadenken en voelen.
Het lichaam stuwde bloed,
dwars door alle organen.
Ik had de geest nog niet gegeven...
God hield me, al die tijd
innig bezorgd in leven.
God mijn vader.
Bij gebrek aan een menselijke
zorgzame vader.
Een kruiwagen vol lasten
kreeg ik er gratis bij,
maar ik wist dáár wel raad mee..
Zolang, zo lang als de tijd
mij energie gaf..
tot het einde van de roze zee.
Mijn liefde is veel groter, groter
dan welke inbreuk op mijn integriteit.
Het is een intens diep verlangen,
een verbond gesmeden met de eeuwigheid.
... Spanning en inspanning wisselen zich af in mijn wezen. ...
Schrijver: Petra Hermans, 24 juni 2014Geplaatst in de categorie: individu
Verdraagzaamheid, rust en liefde zijn voor
de sterken onder ons.
Een helder inzicht, vanuit een nieuw Licht...
poëtisch gedicht!