Och ja, de tijd !
De tijd, het is zo'n raar ding
de tijd van toen,
de tijd van nu
de tijd van morgen
de tijd van bij geboorte,
de eerste ademzucht waarmee ik het leven in ging..
De tijd, soms lijkt die zo traag
soms lijkt die ook zo heel vaag.
De tijd met mooie beelden
sla ik wel op in mijn herinnering.
Waar is de tijd? De tijd dat ik als kind nog in de bomen hing.
Waar is de tijd? De tijd dat ik als puber over 't hegge kroop en de aap uit hing.
Waar is de tijd? De tijd van moeder worden, je eigen kinderen aan hun levensbegin.
Och ja... die nooit stoppende tijd
gaat vooruit en geeft geen respijt.
Neen, de tijd houdt zich niet bezig met begin,
tussenin en dan,
de tijd op zich is niet zo van belang.
Dromerig kijk ik even voor me uit
en bedenk in beelden
hoe het was, hoe het is, hoe het misschien zal zijn...
en geniet van de zachte ademhaling van het eerste slapende kleinkind...
De tijd schommelt nu de herfst voorbij
en weer sla ik een dagbladzijde om
beseffende dat het vandaag is dat ik mijn morgen maak
en de tijd ..... gewoon zijn gangetje gaat!
Geplaatst in de categorie: spiritueel