Hartenkreten

hartenkreet (nr. 43.098):

Diepte

Diepte is voelbaar nu
achter het donkergordijn
waar mijn onderbewust-zijn
zich verbergt
Ik zie daar wenteltrap
treden draaiend
eindigen in grijze mist

Op geestesvoeten
scharrel ik voorzichtig
naar beneden
kille vochtige lucht
slaat zijn armen
om me heen
Ik daal af en huiver

Nimmer nog was ik hier
druppelende stilte
tikt de tijd weg
lucht van vele levens
eeuwenlang onaangestast
vult mijn belaste longen
beelden dringen zich op
flitsen van ogen vol angst
spijt en verscheuring
ervaar ik maar
ook opperste gelukzaligheid
vals aangeleverd
door de verkeerde goeroe
daar doorheen in kleur
schieten pijnlijke
scheuten
van liefdes verloren

Verder dalen wil ik
dieper door de
mistige lagen
Dante's Vergilius volgen
door de lijkgevulde
loopgraven in Ieper
in de schreeuwende vlammen
op de Mont Ségur
langs gedeukte Romeinse helmen
afgebroken zwaarden
mismaakte lepragezichten
zijden gewaden en
valse inzichten
naar naakt rennende
krijgers op grasgolvende vlakten
tot in koude grotten
met miskraam binnen
en sneeuw buiten

Rillend daal ik verder
door de nevelige tijd
stiller wordt het
om mij heen
beelden verdwijnen
met de klammige kilte
voel nu geen voeten meer
Vergilius is opgelost
in de grote leegte
die ik nu ervaar
Is het hier begonnen?

Ik voel me thuis