Hartenkreten

hartenkreet (nr. 43.218):

NAAR GENE ZIJDE

De dood, hij klopte op mijn deur
ik had dat nauwelijks in de gaten
Dacht wat heb jij een bleke kleur
hij sprak verzet zal jou niet baten

De dood nam plaats op een bank
waardoor we daar tezamen zaten
Ik voelde zijn hand in mijn flank
ik kon hem waarachtig niet haten

De dood, hij leek mij zachtaardig
hij zei, jou baten geen advocaten
Kom nu, rijs op en sterf waardig
klonk het, wijl we gezellig zaten

De dood vatte mij bij mijn hand
sprak, eigenlijk zijn we al laat en
Ik breng jou naar de andere kant
om je in ‘t eindloos neer te laten