inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 43.308):

Belachelijk blij

Voor de laatste keer loop ik het bos in.
De zon schijnt, de vogels zingen.
Het gevoel bespringt me,
ik geef me over.

Ik ben zó ontzettend blij.

Blij met de bomen in het bos.
Blij met de geplette egel op het pad.
Blij dat ik ‘nee’ zei tegen mijn vriendin
en mezelf nog één wandeling alleen gunde.

Ik kan het schreeuwen van de daken,
alsof dronken van blijdschap.
De belachelijke glimlach op m’n gezicht,
bezorgt me kramp in mijn mondhoeken.

Ik barst van de metta,
voor mezelf, het bos en alles er in.
Ik weet dat ook dit vergankelijk is,
maar geniet desondanks volop.

Ik klets tegen de natte blaadjes,
groet de naaktslakken vriendelijk,
verwonder me over de kleine bloempjes,
en aai over het mos op de bomen.

Ik ben zoals ik ben
en accepteer alle herrie in m’n kop.
Misschien is het ietsje minder geworden,
misschien ook niet.

Had ik hier zes dagen afzien voor nodig?
Ben ik zo blij omdat het bijna over is?
Het is hoe dan ook een verrukkelluk gevoel.
Volgend jaar zeker weer!

... Laatste dag op een stilte retraite ...

Schrijver: Marloes Las, 2 september 2014


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 133

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
6 januari 2015
ja die onverklaarbare euforie, heel herkenbaar, kan zomaar opdoemen (en gaan)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)