Er waren eens
Een tochtdeur en een stoere wenteltrap
die gingen op een dag eens hand in hand
-niet naar het bos de heide of het strand-
maar uitgebreid in Amsterdam op stap.
De mensen in de stad lachten zich slap
het tafereel was zeker amusant:
Een tochtdeur en een stoere wenteltrap
flanerend langs het Damrak, hand in hand.
Carmiggelt die het ook zag, pakte rap
zijn pen en schreef een stukje in de krant:
~Een tochtdeur en een stoere wenteltrap
flanerend door de stad, ja hand in hand~.
’t Verhaal kreeg nog een aardig staartje want
de Stedelijk museumdirecteur
bood hen een plaats als kunstwerk in zijn pand;
de wenteltrap te samen met de deur.
Geplaatst in de categorie: lightverse