Van staan en zitten
Er was er eens een dichter die maar niet goed kon onthouwen
of hij vanuit de man schreef, of veeleer vanuit de vrouwen.
Dat maakte hem van streek en deed hem menig maal benauwen,
zodanig dat de twijfel aan zijn geest begon te knauwen.
Het viel hem reuze zwaar steeds bij zijn versjes te bepalen:
~Moet ik hier nu de borsten of de ballen bij gaan halen
of zal ik het gewoon wat in het midden laten dwalen,
dan kom ik bij de navel uit en dat is ook weer balen~
Ja goede raad was duur, maar zo kon het niet langer blijven,
toen kwam dat lumineus idee, wat goed bleek te beklijven.
Om misverstanden en de bange twijfel te verdrijven,
besloot hij zijn gedichten voortaan op de plee te schrijven.
Hij maakt zijn versje rechtopstaand als het de man moet fitten
maar komt zijn tekst vanuit de vrouw, dan gaat ie lekker zitten.
Geplaatst in de categorie: lightverse