inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 44.101):

Die dag

Mijn zoon te zien,
zo jong met rugzak en met baard,
zo blij na 't reizen, verhaal verteld
in sneltreinvaart.

Te zitten in de trein
valt er een zee van zonneschijn door 't raam,
de velden buiten winterzwart,
de bollen ondergronds.
Ik sluit de ogen,
en voel me plots gezegend door 't zaad,
'k zie stroken regenbogen.
Er stijgt een warmte op, een gloed
ze overweldigt mijn gemoed.

Bij 't station neemt tringelend de tram mij mee
langs zware kastanjes naar de zee.

Op 't strand ligt de verlaten pier verroest
tegen een blauwe hemel.
Dichtbij lijkt Noordwijk hier,
maar 'k kies de havenhoofden,
die met hun armen schepen welkom heten.
De hengelaars die staan er maar
de hele dag zo bij elkaar.
in donk 're plassen zie ik wolken en het blauw,
en alles zucht 'k hou van jou.

Hoog op de dijk waarachter haven
loop ik de boulevard terug,
het strand en surfers overziend,
die kou trotseren.
'k Bel mijn zus die blij met mij
en eet bij haar.
Terug op d' oudste weg,
tussen blad van roest, oranje-groen
staan aan het einde weer kastanjes, imposant,
hun stam geknot, geknoest,
hun zwarte takken grijpen, pakken licht.

Eenmaal thuis zie ik mijn dochter, ze eet bij mij.

Daarna bij buren is het zegenen op hoofden.
Dan overspoelen pas de golven.

Schrijver: Ralameimaar, 24 december 2014


Geplaatst in de categorie: bedankt

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 736

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
25 december 2014
Mooie laatste regel. Dankbaar gelezen, Ralameimaar!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)