Eenzaam
Nooit voel ik me méér alleen,
dan in een massa mensen.
Onbegrepen, onbekend, anders.
Eenzaamheid is een gevoel.
Het drukt diep van binnen,
als een grote klem in m’n borst.
Geheel los van alles om me heen,
die o zo objectieve werkelijkheid,
leidt dit gevoel een eigen bestaan.
Het wordt geboren uit het verschil
tussen verlangen naar …
en ervaren van …
Als sociaal wezen verlang ik
naar erbij horen, waardering, warmte.
Hoe meer ik wil, hoe groter het gat.
Een soefileraar zei ooit:
“Zolang er behoefte bestaat
is er armoede.”
Er is maar één oplossing,
om dit steevaste verlangen te stillen
en mijn sociale aard te omarmen.
Ik ben mijn eigen beste gezelschap
en vul mezelf met eigen liefde.
Wel alleen, maar nooit meer eenzaam.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid