Wat ik in het weekend nog zag

Het moment zal gaan komen dat weet je al.
Dat al je emoties zullen komen in een vrije val.
Afscheid nemen en vooral hoe neem je alvast door.
Des te dichterbij het moment komt des te meer bereid je je voor.

De vraag is waarop denk je je voor te bereiden?
Dat kan niet wanneer je apart raakt waarvan je nooit wilt scheiden.
De vragende ogen van je eigen vlees en bloed.
Hoe je te wapenen tegen wat dat met je doet?

Hoe kan het dat ik door kan gaan met leven?
Terwijl mijn hart ver van mij is achtergebleven.
Een chaotische leegte speelt bij me op.
Geen heldere gedachte vormt zich in mijn kop.

Ik ben mezelf kwijt of in ieder geval de helft van mij.
Alle betekenis die mijn leven heeft gaat in dat moment voorbij.
Van papa naar mij als doodgewoon persoon.
In mijn ogen worden ze steeds kleiner mijn jongste en oudste zoon.

Al scheurt de hemel open en dalen alle engelen naast me neer.
Gaven ze allemaal hun kracht dan nog deed het zeer.
Het enige wat ik kan is daar staan met de kop van een biet.
Ben ik nou een papa of ben ik het niet?

Hoe kan ik ademen als mijn zuurstof me is ontnomen.
Waarom deze nachtmerrie terwijl ik net heerlijk kon dromen.
Mijn mannetjes horen bij mij en toch zijn ze daar.
Met mijn terugreis in de trein ben ik nu bijna klaar.

Straks dan ben ik thuis en het huis is zo stil.
Hoe ik het ook opvrolijk het blijft koud en kil.
Het gemis zit in de vloer en in de muren.
In het tikken van seconden naar eenzame uren.

Hopen dat ik snel de slaap weet te vatten en kan vergeten.
Hopen dat mijn hart in de ochtend al wat pijn heeft versleten.
Gewoon maar opstaan en beginnen aan de dag
Weer wennen te missen wat ik in het weekend nog zag.

Schrijver: Robin van den Heuvel, 9 januari 2015

robinmvdheuvelgmail.com

papa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 305