Scheiden doet lijden

We zijn alweer een tijd alleen
sinds jij en ik uit 't zicht verdween
En zoals het ooit begon
is nu een ondergaande zon

Ik vraag me af hoe jij het ziet
zo alleen met je verdriet
of blijdschap...hoe het dan ook zij
Het zal er niet meer zijn, dat wij
om elkaar lachen, maar ook huilen
of om samen te gaan schuilen
als het regent dat het giet
Die momenten zijn er niet

'k Moet je zeggen, 't is wel raar
niets meer te zoeken bij elkaar
De herinnering voor mij
is als een zee met z'n getij
Dan weer eb, dan weer vloed
dan wat minder, dan héél goed

Al die jaren zijn geweest
en een ieder gaat z'n eigen gang
Niets is zo pijnlijk als de waarheid
wéér nieuwe dingen gaan verkennen
maar je bent je maatje kwijt
En dat is toch wel even wennen
want daarvoor ken ik je te lang
Te lang om alles te vergeten
zo langs en nu opeens zo stil

Hoe het kwam wil ik niet weten
wat ik goed of minder deed
Niet meer weten wat je wil
en niet meer willen wat je weet

Zonder verleden is geen toekomst
en die toekomst is nog vaag
Die moet nog z'n richting krijgen
welke richting is de vraag

Onze wegen zijn gescheiden
de bestemming is geboekt
Met de verwachting voor ons beiden
om te krijgen wat je zoekt
Niet meer horen wat je moet
wat je doet, dat doe je goed

Vergeven is bevrijding
een gevoel waar ik voor kies
Alleen de vrijheid van de scheiding
is de winst van het verlies

De herinnering is dierbaar
en doet toch een beetje zeer
Met respect en dank voor alles
geef ik die tijd alle eer

Wat de toekomst brengen moge
we hebben het in eigen hand
Moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land

scheiding

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 649