Onze handen.

Onze handen boden een stuk oneindige eeuwigheid
waarbij het intense innige zwijgen
in de spiegeling van onze ogen
een eigen wervelend beeld beschreef,
uit het ons onzichtbare weten ontstaan...

Laat mij nu niet moeten kiezen
tussen de stippels van het heelal
of de witte leegte,
uit het turbulente van een storm
naar een winterse stilte over gegaan...

Want naakt, koud en alleen in deze eenzaamheid
is zelfs de roep van mijn stem gedoofd
en van haar kracht ontdaan...

Waren onze handen dan te klein, te nietig
om te ontvangen, te aanvaarden
of was het maar
een dood gewoon gebeuren
in een mensenverhaal !

Schrijver: katty, 18 februari 2015

katty.wijnspandora.be

handen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 2 stemmen 646